تأثیر هنر ایران بر سفالگری چین با تأکید بر دورۀ اسلامی

ایران و چین به عنوان دو تمدن بزرگ و کهن، یکی درشرق آسیا ودیگری در غرب آسیا، همواره در طول تاریخ روابطی دیرینه و گسترده داشته اند. این دو کشور در قبل از اسلام در ایران تنها از طریق جاده زمینی و مشهور ابریشم و بعد از اسلام از راه دریایی با یکدیگر در ارتباط بودند، که این روابط در سه زمینۀ مهم تجارت، مذهب و روابط سیاسی قابل بررسی هستند. این ارتباطات و رفت وآمد های تجاری بین دو کشور در طول تاریخ تأثیرات فراوانی بر هنرهای آن ها داشته است. بررسی این تعاملات اغلب منجر به بازگویی تأثیر هنر چین بر ایران بوده و در این میان تأثیرات هنر ایران بر چین چندان بیان نگردیده و حتی نادیده گرفته شده است. این تأثیرگذاری هم در قبل از اسلام و هم در بعد از اسلام در ایران قابل مشاهده است؛ اما باید گفت که این تأثیرگذاری در بعد از اسلام بیشتر بوده و مدارک و آثار بیشتری هم از این دورۀ باقی مانده است. در این نوشتار می کوشیم که با روشی تاریخی- تحلیلی و با مطالعۀ منابع تاریخی کهن و نیز مشاهدۀ آثار هنری باقی مانده از دو تمدن ایران و چین به بررسی چگونگی تأثیر هنر ایران بر هنر چین بپردازیم. با توجه به نتایج می توان گفت که هنر ایران نیز هنر چین به خصوص سفالگری آن در دوره های مختلف تاریخی تأثیر داشته است. با بررسی ظروف سفالی چین می توان نشانه هایی از تأثیر هنر ایران را در سه مشخصۀ شکل ظروف، تکنیک لعابکاری و نقوش روی آن ها مشاهده کرد.